Ambang keaslian ialah konsep dalam undang-undang hak cipta yang digunakan untuk menilai sama ada sesuatu karya tertentu boleh berhak cipta.[1][2] Ia digunakan untuk membezakan karya yang cukup asal untuk menjamin perlindungan hak cipta daripada yang tidak. Dalam konteks ini, "keaslian" merujuk kepada "datang dari seseorang sebagai pencetus/pengarang" (sejauh mana ia mencerminkan keperibadian penulis), daripada "tidak pernah terjadi atau wujud sebelum" (yang akan memberi perlindungan kepada sesuatu yang baru, seperti dalam perlindungan paten).[3]Hak cipta mendapati persamaan antarabangsa dalam Konvensyen Berne yang mewujudkan asas beberapa konsep undang-undang hak cipta antarabangsa, namun ambang untuk menarik hak cipta tidak ditakrifkan.[4][5] Ambang ini bergantung kepada setiap bidang kuasa untuk menentukan. Walaupun kerja yang tidak memenuhi ambang ini tidak layak untuk perlindungan hak cipta, mereka mungkin masih layak untuk dilindungi melalui undang-undang harta intelek lain, seperti tanda niaga atau paten reka bentuk (khususnya dalam kes logo).[6]